تاریخچه پیدایش شیشه سولار اتومبیل به تدریج و همزمان با تکامل صنعت خودروسازی توسعه یافته است. آیا تا به حال به این فکر کرده اید که ایده ساخت شیشه اتومبیل چه زمانی و چگونه اتفاق افتاد؟ چه کسی تصمیم گرفت که شیشه جلوی ایمن روی وسایل نقلیه نصب کند؟ اگر برای شما هم این سوالات جالب است با ما همراه شوید، تا با دلایل پیدایش شیشه‌های سولار آشنا شوید.
در ابتدای تولید خودرو، هیچ‌گونه شیشه‌ای در جلو خودرو نبود و این امر باعث می‌شد که رانندگان و سرنشینان در معرض باد، گرد و غبار و عناصر طبیعی قرار داشتند و دید بسیار محدودی داشته باشند. سازندگان خودرو برای رفع این مشکل شیشه جلو را در جلوی خودرو نصب کردند. البته استفاده از شیشه‌های معمولی هم خطرات بسیار زیادی داشت . زیرا در زمان تصادف شیشه خرد و به سمت راننده پرتاب می‌شد. این امر باعث مجروح شدن یا مرگ راننده می‌شد.
سازندگان خودرو همیشه در تلاش بودند که یک خودرو ایمن تولید کنند. یکی از مهم‌ترین اختراعات ایمن در تاریخ تولید خودرو، شیشه‌های ایمن است. محصولی که در هنگام برخورد به مانع یا اصابت ضربه به گونه‌ای شکسته شود که شکل کلی شیشه جلو حفظ شود.
همان‌طور که می‌دانید، بیشتر اختراعات در تاریخ بر اثر تصادف و اتفاقی انجام شده است. شیشه جلوی خودروهای کنونی نیز به طور تصادفی اختراع شده است. ادوارد بندیکتوس در سال 1903 به طور تصادفی ایده ساخت این نوع شیشه را در آزمایشگاه خود کشف کرد. یک لیوان را که داخلش نیترات سلولز بود، به طور اتفاقی روی زمین افتاد. لیوان شکست اما قطعاتش به هم چسبیده بودند. نیترات سلولز، یک پلاستیک مایع شفاف بود که در لیوان خشک شده بود و از شکستن و خرد شدن شیشه به تکه‌های کوچک جلوگیری کرد.
بندیکتوس ( Benedictus) پس از آزمایش‌های بیشتر شیشه ایمن را توسعه داد و امیدوار بود که استفاده از آن را در خودروها ترویج دهد. بندیکتوس( Benedictus) در سال 1910 یک لایه ژلاتینی بین دو لایه شیشه قرار داد و به نام تریپلکس Triplex آن را ثبت کرد و این‌گونه بود که شرکت شیشه تریپلکس تاسیس شد.
با توسعه صنعت خودروسازی، خودروهای بیشتری به جاده‌ها رفتند و افزایش تصادفات اجتناب ناپذیر بود. زمانی که یکی از خودروهای که شیشه معمولی داشتند درگیر تصادف می‌شد، به دلیل خرد شدن و پریدن خرده‌های شیشه به اطراف، راننده و سرنشینان مجروح می‌شدند یا بدتر از آن، جان خود را از دست می‌دادند.
داستان‌هایی وجود دارد که هنری فورد و برخی از نزدیک‌ترین دوستانش بر اثر پریدن شیشه در تصادفات مجروح شده‌آند.به همین خاطر فورد متقاعد شده بود که زمان آن رسیده است که شیشه جلوی اتومبیل را ایمن‌تر کند و تصمیم گرفت شیشه های بهبود یافته تولید کند.
فورد شیشه ایمن خود را در اواخر سال 1919 تولید کرد.شیشه تولید شده توسط فورد تشکیل شده بود از دو لایه شیشه که بین آنها یک لایه پلاستیک قرار می‌گرفت. او در ابتدا استفاده از شیشه‌های چند لایه را برای یک‌سری از خودروها آغاز کرد و در دهه‌های بعد استفاده از آن را در تمام خودروهای فورد الزامی کرد.
در آغاز سال 1966، تمامی خودروهای تولید شده توسط سازندگان خودرو به شیشه جلوهای چند لایه بهبود یافته مجهز شدند که می توانست تقریباً سه برابر بیشتر از نمونه های قبلی ضربه را تحمل کند.
در دهه 60 و 70، استانداردهای ایمنی خودروهای موتور فدرال برای استحکام و شفافیت شیشه‌های جلو چند لایه استاندارد(FMVSS 205)را تصویب کردند. براساس استاندارد(FMVSS 205) شیشه جلو باید این سه استاندارد را می‌داشت:
- قدرت حفظ شیشه جلو در هنگام تصادفات، استاندارد (FMVSS 212)
- صلبیت سقف در حوادث واژگونی، استاندارد (FMVSS 216)
- محدودیت در نفوذ شیشه جلو، استاندارد (FMVSS 219)
امروزه پیچیدگی و فن‌آوری در ساخت شیشه‌های جلو با سرعت زیادی ادامه دارد. شیشه های جلو بزرگتر و اغلب شیاردار هستند. برخی از شیشه جلو تا سقف بالای راننده ادامه دارد تا میدان دید راننده را افزایش دهند.
از دهه 90، شیشه‌های دودی یکی دیگر از شیشه‌های جلو مدرن هستند که علاوه بر خاصیت چند لایه بودن می‌توانند از نفوذ اشعه‌های خورشید جلوگیری کند. یک فریم هیبریدی با رنگ بین دو شیشه قرار می‌گیرد و این فریم باعث جذب اشعه مادون قرمز خورشید و در نتیجه کاهش قابل توجهی حرارت داخل کابین خودرو می‌شود.
یکی از انواع شیشه‌های دودی، شیشه دودی سولار است که می تواند علاوه بر جذب اشعه مادون قرمز، 95 تا 99 درصد از اشعه ماوراء بنفش نور خورشید را فیلتر کند. اگر علاقمند هستید که اطلاعات بیشتری در مورد شیشه سولار بدانید پیشنهاد می‌کنم، مقاله شیشه سولار چیست؟ را مطالعه کنید.
